Üşüyorum nedenini tahmin eder gibi de oluyorum
Evet, sen burada yoksun diye
Yıldız parlaklığı teninle odamı ısıtamadığından,
Üşüyorum omuzlarımdan başlayan bir titremeyle
İçimde hava çok soğuk, buz tutmuş.

Sanki yanımda olsaydın sarılabilecektim
Sanki elini tutabilecektim
Hayır, yüzüne bile bakamayacaktım
Gözlerimi kaçıracaktım
Nasılsın derken bile kekeleyecektim,
Kelimeler boğazımda düğümlenip kalacaktı.

İçimde sonsuz bir heyecan olacaktı
Hatta içimdeki rüzgâr artacak,
Fırtınaya dönüşebilme ihtimali olan
Bir karayel haline bürünecekti
Yüzüne bakamamanın,
Konuşamamanın verdiği sıkıntı ile sarsılacaktım.

Rüzgârlar hep olacaktı içimde, içimizde
Bana her kızdığında,
İçinden her küfür edişinde şiddetlenecekti,
Hava bulutlanacaktı
Bana yasak koymak istediğin her an baş döndürecekti
Tüylerimizi diken diken edecekti
Ben hep o havalarla yaşıyor olacaktım.

Senin benimle konuştuğuna sevinecektim
Başkalarına inat estirecektim rüzgârımı
Birlikte gülüp şakalaştığımız zaman,
İçimdeki yeşil tepelerde rüzgârgüllerim dönecekti
Hafif hafif esecekti
Bana her bakışında memnun olacaktım
O zaman rüzgârım, gün batımında
Bir kaç yel değirmeniyle oynaşacaktı
Ben yine hep mutlu, hep iyimser
Güneş bronzlaştıracaktı beyaz tenlerimizi
Sen ben biz olacaktık ya şimdi.

Sami Arlan..