damla halinde yağmur ve sen





.....





kül boyası duvarın ahşap ressamı
uzanan fırça kara kalem yazgıdan beter
olmuyor sandığım susmaya az kala
renklerin mat yerine ayıklıyorum suçları




.........




düş sancısı sanırım
en uzak ihtimaller kadar uzak oluşun
dudakların kapanık eğilmeler sonrası
bir telgrafa kaplı uğurlanmış gibi yağmurun sesinden
plansız oluşum mevsimin dengesiz yerinde
uzanarak öpüşme kaideleri içinde saklanmak ağzının ucuna
susturucu takıntısı düşleyemem sana biliyorsun
kar pıhtıları arasından yağmurun damlası özlüyorum o kadar




....




gecenin yordamıyla
ıslak bir arzu çıkıyor ahşap arsızı yalnızlığımdan
ki
tek oluşum sensizliğin ötesine gidemiyor
yutkunuyorum İsa’dan önce tarihi boşlukta
umarsız acı oluyor Meryem avucunda besmeleyle
ayrık zamanların toplandığım zerdali tohumu sevgili
düşün ki ayinler çanları vuruyor peygamberler yücesinde
kitaplarda mucizevi yağmurlar yığılıyor toprak anaya
azıcık birikinti oluyorum dudaklarının kent avazında
çocuklar ki
yamalı hayalleri topluyor derken
saçlarının peronlarında kapılıyorum geleceğin zaman ertesine





....





unutmuş gibiyim yağmuru teninin suyunda
arkama vurarak gözlerini
gezginler mertebesinde yıkanıyorum kirpik tuzlarınla
ertelediğim umut kaymaları şimdilik yıldızların rahminde
rüzgar bulutlarla sevişecek
ve yıldızların rahminden umutlar karışacak grilere
sen dudaklarını hazırla sevgili
yağmur birazdan çocuklarıyla unuttuğum çatlaklarına yağacak
arkası aşk resimli hayat
senin ruhunda paylaşacak özgürlüğümü







......






ve kuşlar diyorum
kanatlarında trenler yolculayan şairler
ve raylara uzanarak parıldayan ıslaklığa
sevdalar doğuracaklar
yürüyorum hayali saatlerin durak yerinde
usumun binbir telaşı gibi asılı havada martılar
elimin içinde kavuşma tadında elin
dilimin kayganlığında adına sımsıkı sarılı ezgi
düşlüyorum uçurum gülü dudaklarında unuttuğum yağmuru
basit cümleler sıralanıyor ozan sahipsizi benliğime
sana ben herşeyi gizliyorum
bilmediğin türden hayatın buruk saplantılarında
dokunarak ayak parmaklarına
geceyi seviyorum kokunun şahdamarında





....




anlıyormusun beni
tahta bir sandalyenin
kıyısına tünemiş bir eskiyim işte
ağları gözlerine atarak
yıldızları toplamaya çalışan bir meczup
aklına bilinç olmak istemiyorum
yada mantığında gelgit
ben yüreğinde arsız düşlere aşk olmak istiyorum
ağladığında gözünden akmak
çığlığında avaz olmak
ben kaşı havada bir resmiyet değilim
susarak doğaçlama tanrılar sesiyim
anlıyormusun beni
dudaklarında unuttuğum yağmurun ıslaklığı adım
çok acıklı bir hatıradan kalma tozlu eşya
ve berduş hayatın boşluğunda bir yerdeyim





....





unuttuğum kadar aklımın tırnaklarında bilmediklerim
sana ben yorgun bir işçinin onurundan geliyorum
cepheye yarın taşıyan kadınların çığlığında aşkım
ve ölü çocukların hayallerini yaşatıyorum
ben sende olmadığım kadar büyüyorum



........







yağmur aşkı seninle asıyor dudaklarıma....





şiir ismi için lemide’ye teşekkürlerimle