Bir hazan sabahıydı, kopuverdin yanımdan, uçtun uzak diyarlara,
Yıllanmış hatıralarımız vardı, bıraktın geride, gittin; bir çırpıda...
Ne kaldı ki geride, bana bıraktığın o dayanılmaz hasretinden başka,
Ne kalmıştı ki söyle, yoluna baş koyduğumuz o güzelim aşka...

Yokluğunda kayboldum ben, yıllardır bi-haberim kendimden,
Çekilmez çileler çektim, misal-i mecnun gibi dîvaneyim ben,
Mecâlim kalmadı, direniyorum yokluğuna, üşüyorum sensizlikten,
..ve her anışımda seni, sızlıyor yüreğim; taa.. en derinden...

Artık saatler geçmek bilmiyor, direniyor sanki yokluğuna,
Ne, zaman yokluğuna merhem oldu, ne mekan unutturdu seni,
Gönlüm pür-melal, hicranım desen, almış başını gidiyor,
Sen yokken sevgili, gözlerim ümitle hep yollarını gözlüyor...

Ah o geceler, senden yoksun kaldığım o hazin geceler,
Sükut yanımı andırır, inim inim sensizliği heceler...
Karanlık koyu, sensizlik diz boyu; buna şahittir geceler,
Sükut yanımı andırır, inim inim sensizliği heceler...