hayrettin taylan


epifonem poetikler-7


ilmi tohumun yeşerdiği yarde başlar bilinç kulemin meyvesi
gazali ile ekildim mecralara, ibn-i sina ile çoğullandım sosyal atlasa

ilmin içinde sevi bağlamlarımla geldim olasıl dergahına
sevgilinin der ‘g’ah’ı yüreğinde
gelmenin vaveylası topladı benliğimi
sevmeler meyvesinde olgun bir karakteriğin dimağıyım
gitmeler arasatında fitratımın fıratı akar
sırat sensin
cennetini isteyen benim
2…
esmanın sözlerinde isimlerden arınmış manalardan geldim sana
varmanın armasında nakışlandım benliğine
aşka kadem isimler sözlüğüyüm
istemenin kipinde kirpilerime adadım doğruyu
aklanışın atlasında özün rengine boyanmış gerçeğim
durulanmanın p’akında meftun damlalarına esrik halim
beklemenin bikri sızılarında birikmiş okyanus mavisiyim
özlem sularıyla oynayan çocuk gibiyim
harçlığını gönlünden alacağım
bir bayramlık istiyorum
şık bir gelecek gibi gelmelisin

3…
terk edilmişliklerin mührünü taşır mahmur sözlerim
ısrarın sırlarında aşkı derya bilen azizlik sonuyum
sürgünlüğün sürgüsünü kalbimde açan mısra eviyim
imgeler, manalar, sızılar, içlenişler süsledim bu evi
dizelerde başlar vaziliğim

4…
bir bilenden , bir kalandan , bir gidenden solu açık seferiyim
münzevi bir duruşun aşka paklanış adılıyım
nefsi bir akışın kirlenme paktındayım
zinciri tavında kızartılmış umutlar ummanıyım
tümlenmiş arayışın sabrında dalgalara sırlı , surlu senler ceddiyim
gerekliliğin kipinde yeniden gelmeyi çekimlemelisin
yeniden benle yeniden olmaya gelmelisin