Gel desem duyar mısın ki beni,
Gelmelerin bile kangren olmuş.
Gül desen de gülemem ki,,
Sensiz gülmelerim kangren olmuş.

Senden bendeki hicran yarası,
Ateşten kalan isi,karası,
Baktım ki yanmaz artık çırası,
Meşaleler bile kangren olmuş.

Ahım kaldı sadece ben de,
Sancılar saklı her bir köşem de,
Karalar bağladım dört bir yanıma,
Artık beyazlar bile kangren olmuş.

Derdim büyük anlatamam ahaline,
Suskunluğum anlatır her bir kelime,
Her gün gömülüyorum ta... dibime,
Feryat eden yüreğim kangren olmuş.

Gönlümde baki bir taht kurmuştun,
Bakan gözlerimin feri olmuştun,
Konuşan dillerimin ilk ve son cümlesi,
Neşeli dünyam kangren olmuş.

Gömdüm bir kere aşkını kalbime,
Kan ağlar yüreğim her seferinde,
Yalvarsam da gelmezsin son nefesimde,
Yalvarışlarım ulaşmaz kangren olmuş.

Sevgi sözcüklerin senin değilmiş,
Bana bakan gözlerin hep sahteymiş,
Yıllarca dokunduğum el kimin imiş,
Senin varlığın bile kangren olmuş.

Bir çınarken yıktın bir anda beni,
Akıttığım yaşlarım canlandırırdı çölleri,
Ağıtlarım delerdi dağları,taşları,
Senin duyguların bile kangren olmuş.

Artık haramdır içime çektiğim kökun,
Hayallerim de bile göremez oldum,
Hayra yoramam artık bilesin seni,
Senin varlığın ben de kangren olmuş.

Ayşe Gönül
23.01.2014 21:46