Cahit Sıtkı...
Hiçbir şey mükemmel değil...
Aynı yüzü ikiden fazla gördüysen, düşün.
Aynı acıyı birden fazla yaşadıysan...
Birleştir bütün yüzleri, al karşına ve o yüze bak!
Kalbindeki ne peki? Derin bir sızı olmalı, iyi bak!
Ne yaş otuzbeş, ne Cahit Sıtkı önemli.
Önemli değil, dedim ya hiçbir şey mükemmel değil.
/
Gökyüzü karnavalından annenin memesinde döndüm,
Bir şefkat, bir merhamet, bir saflık, bir uyku hali gördüm.
Bir tinerciyle işadamının Mecidiyeköy bulvarındaki günlük karşılaşması,
Cami ile gece kulübünün yanyana durması aldı şizofrenliğimi,
Rahatladım, gözümde küçüldü dertler, insanın ikiyüzlülüğüne tükürdüm.
Derken o safkan memeden bir genç kızın taş gibi bacaklarına düşüşüm,
Şaşırdım halime, irkildim, bir bebeğin meydana gelişi değildi derdim!
Bir an Necip Fazıl ile Nazım Hikmet’e güldüm ve sen Cahit Sıtkı...
Mesele yaş değildi, sen Dante değildin.
Hiç kimse mükemmel değildi ve sanki ben, ben değildim!

Scatter