Her sabah telefonla gelen sesin,
Titreyerek yutardı kelimeleri.
Suskun duran nefes alışlarınla,
Sözler boğazında düğümlenirdi.
Biliyorum...... sen beni çok seviyorsun....

Omuzlarına yılların yorgunluğu,
Saçlarına ara ara yağan karlar,
Ve yüzünde oluşmuş senelerin çizgileri,
Çehrene ayrı bir hava katmıştı sanki.
Biliyorum...... sen beni çok seviyorsun....

Gözlerini kaçırırdın gözlerimden,
Ufka bakar,dalar giderdin.
Susan dil,kaçırılan gözler,
Çok şey anlatırdı farkettirmeden.
Biliyorum....... sen beni çok seviyorsun....

Elini oynatamazdın ellerime,
Titrerdi acı içinde bedenin.
Kucaklayamazdı kolların sevdiğini,
Rüyadan uyanılır mı üzüntüsüyle.
Biliyorum....... sen beni çok seviyorsun....

Başımı koyardım sevgiyle dizlerine,
Koklardım yıllaca var olan kokunu,
Elin saçlarımda dolaşmak isterken,
Ürkerek askıya alırdın hareketini.
Biliyorum...... sen beni çok seviyorsun....

Zaman zaman yakaladığım bakışlarında,
Bir çok soru görürdüm cevapsız.
Nemlilik oluşurdu akmaya yol arayan.
Üzüntü çökerdi üzerine,
Ya yine ayrılık çanları çalar mı diye
Biliyorum.......... sen beni çok seviyorsun....

Ayşe Gönül (İçimdeki sen)

22.01.2014 23.18