Kendimi unuttum senden gidince
Telden duvarlar ardında kanadı kırık
Gururu çiğnenmiş mavi gökyüzüydü yüzüm
Yağmurları çağırırken gözlerim
Islanmayı marifet ediyordu bedenim
Kendini pazarlayan ruhlar cinnetinde

Kendimi bulunca sana ağlamayı özledim
Kendime hiç acımıyordum
Sana acıdığım kadar
Aşkına yandığım kadardı hayatım
Bir tokadın gölgesinde diz çökmüştü yüzüm
Sana kimse dokunmasın diye

Tüm benliğimi senin için pazarlı yordum
Kimse dokunmasın sana diliyle
Kendime belli bir fiyat bile biçmemiştim
Tezgahtarların tozlu raflarında sergilediği
Sahtekar bir pantolon olabiliyordum
Tek dileğimdi kimse dokunmasın sana diliyle

İblisin eline sabun ettim kendimi
Eritsinler beni senin endamlı bakışlarına
Taş kesilmeyi ruhuma işledim
Ölmeye koştuğum zamanımın adıydın
Sana dair hayatım sen oldukça
Ben böyle olacağım zamanın elinde

YUSUF ELMAS

19 ekim 2006 özhan kıbrıs