Ne yana baksam,
Hep acı, hep keder,
Bir yanda savaşlar,
Diğer yanda katliamlar..
Sokaklarda kalmış çocuklar,
Analar, babalar evlat acısı çeker,
Ezilir, itelenir mazlumlar..

Kimisi sefaya dalar,
Har vurur, harman savurur..
Kimisi cefanın içinde yok olur..
Ölüsü beş para etmez..
Yeri yoktur bu evrende..

Içimi sıktın dünya..
Içimi...

Düşmanlık eder kardeş, kardeşe,
Vurur anlından sevgiyi..
Hiç eder yarınları..
Kin kusar, kan kusturur,
Gömer diri, diri insanlığı..

Bana ne oluyorsa deme,
Deme gönlüm deme..
Vicdandır konuşan,
Bilirsin, gelmez elinden bir şey,
Isyan olur dökülür mısralara,
Bir an, fark etmeden sen..
Yazmak istemesen de, yazarsın..
Dünyaya sövmemek için,
Kendini zor tutarsın..
Avazın çıktığınca haykırmak istersin..

Içimi sıktın dünya...
Canımın içini..

Özlemle beklersin,
Belki bir gün değişir her şey diyerek,
Umutla yaşarsın, umutsuzluklar içinde,
Günün birinde,
Gülen bir çocuk görürsün sonra,
Elinde şekerlemeleri ile..
Gönlünü bir neşe kaplar,
Bitti sanırsın savaşlar..
Ve çevirir başını, etrafına bakarsın
Oysa, ne çoktur hãlã ölen çocuklar..

Oysa, ne çoktur evlatsız kalan,
Analar, babalar..
Oysa, ne çoktur, adaletsizlik..
Ne çoktur zulüm,
Aclık, yoksulluk..
Ölüm, kalım savaşları,
Biter mi hiç ?

Of.. ! Içimi sıktın dünya..
Hem de, nasıl sıktın içimi..

Yazan: Gönül Cesli