Çatlak bir duvar dibi yaslandığım anılar
Elimle yokladıkça parça parça sökülür
Sanki bülbül sesiydi kulakta ki tınılar
Elimle tıkadıkça gözlerimden dökülür
Damla olur karışır geçmişin izlerine
Gönül sanki bir dehliz saklanır gizlerine.



Son verdiğim dilimin susları kopuk kopuk
Dinlenmeye muhtacım düşünmekten yoruldum
Sırtımda ter birikti sanki deniz de köpük
Silmek fayda etmiyor özlemlere kuruldum
Gaipten sesler gelir ümit yürekte atar
Elimi koysam susmaz sevdayı öne katar.



Çarmıha gerilmişim kan damlıyor elimden
Güneş tepemden bakar kızdırır olanları
Bu cinayet benimdir söz çıkmıyor dilimden
Katil olanlar bilir vicdana dolanları
Pişmanlık köşe bucak duygulardan kaçıyor
Yakalansa ne olur dili ateş saçıyor.



Mendil serip oturdum geçtiği yollarına
Bu dilenci edası sanki üstümden sarkar
Baykuş gibi oturup o gönlün dallarına
İstenmemiş olmanın sızısı içi burkar
Çekip gitmek çözümse beni bu yoldan alın
Kimsenin olmadığı dağ yollarına salın.



İçimde bir yerlerde küçük bir kız ağlıyor
Çok sevdiği oyuncak ellerinden alınmış
Çığlıkları arttıkça sesi yürek dağlıyor
Bu ayrılık namazı daha önce kılınmış
Kazası makbul değil zorlamak gönlü yorar
Elbet bir gün Yaradan hesabı ondan sorar.





Ayvazım DENİZ