KÖYÜMDE YAŞAMAK İSTERİM

Yine doğdu bende köyün özlemi,
Duygular doldurdu nice yüzlemi,
Sonuç verdi bunca günün gözlemi,
Köyümde yaşamak isterim dostlar.

Anamı, babamı göresim geldi,
Kardeşler, köylüler buna eklendi,
Anınca köyümün havası geldi,
Köyümde yaşamak isterim dostlar.

Var mı ki dünyada bir daha eşi?
Daha parlak görürüm orda güneşi,
Yükselir yamaçta çoban ateşi,
Köyümde yaşamak isterim dostlar.

Ufuklar aydınlık bak gökyüzüne,
Bir direnç veriyor bakmak özüne,
Anınca da yaşlar dolar gözüme,
Köyümde yaşamak isterim dostlar.

Pınarın suları kar gibi akar,
Eğilmiş söğütler, sulara bakar,
Havasında türlü çiçekler kokar,
Köyümde yaşamak isterim dostlar.

Sırayla dizilmiş dağda ağaçlar,
Dalların ucunda tazecik uçlar,
Bir yanda konmuş da ötüyor kuşlar,
Köyümde yaşamak isterim dostlar.

Çiftçisi, çobanı ne hoş köyümün,
Görmek gerek, doğa ile uyumun,
Akışına bakmak yeter suyunun,
Köyümde yaşamak isterim dostlar.

Ozan Arif köyüm der de direnir,
Yayla yaşamını gören imrenir,
Yaşlılar gençleşir, yorgun dinlenir,
Köyümde yaşamak isterim dostlar.

Arif GÖLGE
(Ankara, Aralık 1982)


(Not: Bu şiir, 26/06/2001 tarihinde, Mersin 2. Noterliğinin 13672 yevmiye no.su ile yazarı adına tescil edilmiştir.)