Nereden bilebilirdim,
Bir gün suskunluğun tadına varacağımı.
Bilseydim atar mıydım.
O ilk çığlığımı..

Susardım inan
Tek bir insan dahi selamlamadan
Susardım
O hastane odasından öte bir dünya tanımadan
Susardım daha adını
Yabancı bir ses buğusunda duymadan

Nereden bilebilirdim,
Yolların yıllarla birleşip
Dilime vedalar kilitleyeceğini
Bilseydim ezber eder miydim haritaları
Çizer miydim resimlerime yolları

Daha yollar yer etmemişken zihnime
Yerleşmemişken henüz
Kıvrımlarına beynimin,
Gitmeleri öğrendim.
Haritanın her yerinde
Bir gidişe rastgeldim

Derken,
Kabuğuma çekildim geri
Ezber ettim
Biir yitişteki
Bir gidişteki
Bir vazgeçişteki izleri...

Oda biraz sen kokuyordu
Ayna da hala gülümseyişin duruyordu
Kapıda hoşçakal bekliyor,
Yüzüm de bakışın geziniyor
Avuçlarım sıcaklığını hala saklıyordu
Kalemim kalemimse hala
Senden kalan kelimelerle avunuyordu...

Ha bide yokluğunu ezber ettim
Her köşe başında
Göz göze geldiğim yokluğunu
Ezberime değilde başka nereye nakş edecektim?

Takvimlere küstüm şimdilerde,
Saat bilmiyorum gecenin kaçı,
Sahi saat nerde?
Kaç zaman oldu bilmiyorum kalemle sırdaş olalı.
Kaç zaman oldu kapıda bir öksüz gibi bırakalı o hoşçakalı?

Hayli desene
Cevap gelmeyecek kadar hayli
Öyle ya
Köşe başından yokluğun bile çekilmiş görmedim.
Seni de yordum sevgili
Seni de yordum
Dizelerde sürürken

Suçluyum sevmeyi seçtim
Gitmek dururken
Gidemedim,
Yolları gidecek kadar ezber edemedim
Mazur gör bu defalık
Bir şiirle unutamayacağımı
Ben de bilemedim...
-HAZAL-