Kaç kez unuttum kimbilir kendimi yüreğinde
Açıktı tüm kapıları hilafsız sandım
Girdim
Yerlerimden söküldüğüme inanamadım
İçimdeki çığlıklarla etraf sağırlaştı alabildiğine
Hakkım da cesaretim de yok
Haykırıp isyan etmeye
Hüzünlerimin sereserpe olduğu güzlerim
Özlemlerin bitmeyeceğini bildiğim yankılarım var
Bir halka daha ekliyorum kayıplarıma
Bu en parlağı
En göz alıcısı
En olmamasına duacı olduğumdu
Oldu

Kaç kez unuttum kimbilir kendimi sende
Özlediğimdendi istediğimden
Hatalarla gelişlerime saklandı gidişler
Uçurumları görmeden attığım adımların
Yarlardan yuvarlanması
Yarsızlığa kavuşturan anların
Kabuslarda sayıklamasıyla yaralar canı

Kaç kez unuttum kimbilir kendimi gözlerinde
Geri dönüp alma şansımı da yok etti son sözün
Etmediğin son sözün
Öylece bırakıp
Yönüne verdiğin karardan habersizlik
Bir var bir yok oluşunla
Yerine ulaşamadıkça
Nefesim tekliyordu üstelik
Kala kala ayak izlerin kaldı
Biçare yüreğimi parçaladı

Kaç kez unuttum kimbilir kendimi ellerinde
Al dedim
Seninim dedim
Ardıma bakmadan da gittim
İstediğim yerde olmanın huzuruyla kaldım
Yanımdaydı kokuların
Sözlerin
Bakışların
Hatta hatta akışların
Anlattım belki de dinlemedin
Duydun da sanırım hissetmedin
Ben açık bıraktım yollarımı
Tek gerçeği yok ettin

Kaç kez unuttum kimbilir zamanı izlerinde
Silmeye çalışmadım
Yok da sayamadım
Kırıldı şimdi zaman
Yağıyor odama
Bir gün mü yaşadığım
Bin güne mi feda
Unutulmuş zamanların artığıyla
Avunmak
Nasıldır nerden bileceksin
Sen hep tamsın bense yarım yamalak

Kaç kez unuttum kimbilir yiten ümitlerimi gülüşlerinde
Koşar adımdı günlerim
Topal gecelerden bir türlü çıkamadım
İlk ışıklarla hüzün soyunup ümit giyindim
Şanssızlığı başımdan bir türlü defedemedim

Kaç kez unuttum kimbilir içimin çocuğunu gül cemalinde
Sus sus
Biliyorum
Ben olmaza heveslendim
Bile bile
Cezama razı olmaktan başka tek çare var
Bir kurşun sıkmak bu aşka
Ama kıyamam
Sırça sarayların dağılması gibi
Varsın kanatsın her yanımı
Çünkü senden kalan tek hatıra
Ahlara tutulsam da her dönüp baktığımda
Varsın yeniden yeniden saplansın
Sana dair kan kaybı bile güzel
Yine de gülümsetir acıma aldırmaksızın

Ve sadece bir kez unuttum sesimi dizlerinde
Bırakma dercesine akan gözyaşlarımın ilişiğindeydi
Sessizliğe bir yakalandım kopamam ebedi...

10 01 2008

ASLI DEMİREL...