Kız Kulesi’ni izliyorum sende
Sende daha güzel duruyor sanki
Ne mavi sular, ne İstanbul ne de
Kız Kulesi umurumda inan ki…

Gözlerine sığdırdım koca şehri
Bir uçtan diğerine koşuyorum
Ve gökte salınan martılar gibi
Bir vapurun gölgesinde gürûhum…

Vapurlar gösterdi bana yerini
Yalnızlık semtinde bir kuytu liman
Ve limandan damlıyordu bir peri
Karanlık yükselirken Marmara’dan…

Yürümeye cesaret yoktu evvel
Bir korku, bir ümit hengamesinde
O bahar çiçeği saçların tel tel
Düşüyordu nefes gibi göğsüme…

Dalgaların kıyılara busesi
Duyulurken çakırkeyif sokaklarda
Kirpiklerim arasında bir peri
Gülüyordu Kız Kulesi’nden bana…

İstanbul, koca kent, büyük müydün sen
Gün kararırken kesildi biletin
Bir zamanlar başın gökte dururken
Şu perinin gözlerinde eridin…

Ne tatlı bakıyordu Kız Kulesi
Gözlerine düşmüş aydınlığında
Ve karışıyordu yüzen elleri
İstanbul’un efsunlu sularına…



Attilâ Edri