Her dem çaya yakışır gün ortası gün sonu.
Ancak seher deminde buğusu bir başkadır.
Demlik ile semaver sanma çayın ikonu.
Seherde çayın yönü yudum yudum aşkadır.


Güne bismillah olur ilk yudum buğu buğu.
İnce belli içinde efsaneler durulur.
O demde yada düşer gül misal nazlı kuğu.
Gönül cümle varıyla tekrar çaya vurulur.


Gün uzar yüz yıl gibi hasreti demler zaman.
Efsanenin girişi demlik ile çaydanlık.
Çayın buğusu ile tütsülenir sanki an.
Bu sevda bitimsizdir sanılmasın ki anlık.


Çay suretine girip zamanı nakışlar su.
Suretiyle sireti örtüşür naz deminin.
Kalem kâğıt aşk ile anlatır bu hususu.
Adına çay denilir demliğin merheminin.


Zamanı kurar bir güç o her şeyin hâkimi.
Asra yemin edilir Furkan’da öyle muhkem.
Bizi kendine bağlar gül misalde çay imi.
Dudağın yarasına ancak çay oluyor em.
Ankara, 12.01.2014 İ.K