10
Yorum
22
Beğeni
5,0
Puan
2204
Okunma

Seviyorum diyerek milyonca kez söylesen
İnanır mıyım artık yalan dolu sözüne
Önüme dikilip de beni yoldan eylesen
O timsah gözyaşları yakışmıyor özüne
Tak sepeti koluna herkes kendi yoluna
Bundan sonra hakim ol söz dinlemez soluna.
Kötü söz sahibine çamur gibi bulaşır
Bırak sus sende kalsın yaşanılan o günler
Her gönül kirlendikçe olanlara alışır
Özlemle anımsansın ziyan olan o dünler
Şimdi için kin dolu zehir zemberek dilin
Konuş dilediğince bana sökmez afilin.
Çiçek çiçek dolaştın özünü yakamadın
Yalanı boncuk yapıp işledin dillerine
Bir beni uydurduğun o şekle sokamadın
Kim bilir kimin ah’ı bulaştı ellerine
Yaptıkların aşikar anlatmakla bitmiyor
Yüzünü yıkasan da o kirlerin gitmiyor.
Ne diyebilirim ki unutulur zamanla
Kimler yaktı bu canı sanma ki yalnız teksin
Zannetme geçiririm şu ömrümü amanla
Tek isteğim o ismin yanan yürekten çıksın
Sensiz daha mutluyum anlamam zaman aldı
Senden bana hatıra yalan g(s)özlerin kaldı.
Ayvazım DENİZ
5.0
100% (21)