Ölüme çok yakın olduğunu düşünürken,
Ellerim titredi, soğukluğunda.
Bir şans daha diledim Rabb’imden
Doymadım dedim doyamadım daha.
Saatler nokta duruşunda,
Kımıldamıyor, bir an bile,
Gözlerim yanıyor, bedenim uyuşuyordu.
Durmaya niyetleniyordu sana doğru atan yüreğim,
İşitmeyi unutmuş kulaklarım uğulduyordu.
Korkuyordum her açılışında ameliyathane kapısı,
Nefesim kesiliyordu.
Kapıda seni bekleyen tüm kardeşlerim,
Sevenlerin hep dua ediyordu.
Kimbilir kaç kez soluksuz kaldık,
Hep birden, sağlıkla çıkman dileniyordu
Sonunda yandı yeşil ışık,
Parladı gözlerimiz, normale döndü nefesler.
Çok şükür dedim binlerce kez.
Babam yaşıyordu.
Donmuş mimiklerim gevşedi birer birer,
Dilim söyleyebiliyordu.
Allahım dedim çok şükür sana.
Uğruna tükenmek üzere olan ömrümle birlikte
Yeniden verdin babamı bana.
Suskunluğum dibe vurdu, yeniden hızla basıp zemine,
Sana doğru yükseldim,
Senin sağlığına dua olarak atıyor yüreğim.
Hadi bir an önce iyileş, dön artık baba.
Bak seni bekliyor en küçük kızın da, torunun da...
Ve,
Bir daha, böyle oyunlar oynama bana...
Aslaaa...

En çok ne zoruma gitti biliyor musun baba? Hani ben hep derim ya yeter ki sana birşey olmasın. Canımı bile veririm diye...Bırak canımı, kanımı bile veremedim sana. Tutmuyor çünkü. Neyse çok şükür kurtuldun ya. Seni hayatta en çok seven kızını üzme bi daha.