Çocuk düşlerim vardı benim
Mavi balonlar gibi göğe yükselen
İncitmemek adına incinirken dilim
Dudaklarıma dikenli teller gerilen

Düşünürken derin derin
Bir sırat köprüsündeyim inceden
Aklım durmuş ,bedenim yorgun
Ne pirler bırakır yakamı ne şeytan

Kıvranmak bu olsa gerek
Büyümek istememek
İnceden bir düş kurmak
İçine dalıp orada kalmak

Aramak bazen ana kucağını
Korkusuzca uzanmak kollarına
Başımı okşayan elleri ve gonca dudağını
Hissedebilmek uzandığım kollarında

Öylesine çaresiz
Öylesine kimsesizlik ki
Öylesine yakan
Öylesine gözüme bakan

Alnıma saplanmış bir kurşun sanki
Şakaklarımda zonklayan
Kalbim yarılmış içinde kan revan
Ölü bir bedende ,ölü bir can

Fersiz bakıyor artık gözlerim
Ne beklediğim var, ne de özlemlerim
Biten bir yaz mevsiminin kumsalıyım
Mai olamayacak kadar griyim

Hüzün kokan yalnızlığında kıyının
Yaz günlerinin gölgeleri yayılan
Güneşten çalmışlar,kapanmış utancından
Isıtır mı üşümüş bir yüreği,ölen kahrından

İşte öylesine be mai gözlü kız
Ne büyüdün,ne çocuk kalabildin
Çıktığın her seferde öldü içinde bir yıldız
Kaç zaman aşımı kaldı ki hayatında bilebildiğin

Ne çok gülmüştü yüreğin
Kızsan da ısrarlarında
Sonuçsuz bir harca bulanmıştı küreğin
İstesen de kaçamadığın ısrarlarında

Zaman bedel ödeme zamanı
Ne güneş var ne ay
Zaman ,demir almak zamanı
Meçhule giden ilk gemide,

Ne güneş var,ne de ay.....

.............................................................EMA