Bir mum yaktım oturdum aydınlığına eridikçe eridim bende
mumun ışığı ne kadar çoktu ilk yandığında aynı benim çoçukluk yıllarım ışığı gibiydi herkes farkedebiliyordu.
sonra mum eridikçe azalmaya başladı ışık odada kararmaya
bir hikaye gibi beni anlatıyordu bende büyüdükçe ışığım günden güne azalmış kendime yetmez olmuşum.

Mum eridikçe çirkinleşiyor kaçacak,akacak yer arıyor
bende insanların çirkinleştiğini hissettikçe bu dünyadan kaçasım geliyor aynıyız işte
mum arasıra sönebiliyor yeniden yanıyor
benimde gelgitlerim oluyor bazen dünya dar geliyor bazende çok büyük öylede böylede yaşanıyor

Mum dibine yaklaştı sonu geliyor ışığı kendine bile yetmez oldu canı çıktı çıkıyor
bende mi yaklaştım yol sonuna hiçbirşey gitmiyor artık hoşuma ne yapsamda boşuna
gece oluyor gündüzlerim mumlar yetmez oldu odama her mum bitince ölüm geliyor aklıma yana yana gidiyor mum ateşinden son bir sesi çıkıyor sıss diyor sönüyor feri
benimde sonum böylemi yana yana insanlara kana kana canım değemeden canana
çığlıklarım duyulmadan cihana göçüp gidecek miyim ahir zamana yalan dünyadayız ya şimdi gerçeğine kavuşacak mıyım sonunda.