hastalıklı bir sevdanın kıskacındayım
çırpındıkça ruhuma batıyor ayrılığın gölgesi
güçsüzleşiyor içimi kaplayan senli yalnızlığı
ve ben öldükçe ölüyorum güldükçe kan kusan tebessümüm


yalnızlığımı tüttürüyor boz bulanık dik başlı dağlar
kararsız adımlarım sendeliyor uzaklaştıkça bedenimden
yarım yamalak ıslıklar çınlıyor gecenin buselerinden
ve ben bir türkünün matemine yazılıyorum


senli iklimler hep kış yaza hasret biliyor musun
ve sen zemheri doğuruyorsun düğüm düğüm
gemici düğümlü sensizliğe bağlıyorsun beni
efsunlu sevdaları üflüyorsun
ve ben öldükçe ölüyorum güldükçe kan kusan tebessümüm


kahretsin ki seni sevdi sol yanım
hastalıklı bir sevdanın kıskacındayım bunu da biliyorum
günün birinde ters yüz edeceğim sol yanımın ceplerini
tıka basa dolu eskiyen tüm sevdaları silkeleyeceğim
ve başım alıp gideceğim sen hoşçakal ben elvedaları kucaklayacağım


mahmudiye düzkaya