Sevgi, sen ve ben Mehmet; elim, kağıt ve kalem;
Aşk diyor zerrelerim, coşuyor tek hecede
Şimdi aşka daldım ben, umrumda değil alem
Varlığın bütün sırrı yaşıyor tek hecede...

Aşkı yaratmış Mehmet; ne denir Hakk’ın işi
Sevgiyle var eylemiş canlıyı erkek-dişi
Ölümüne sever de izinden gider eşi
Bir maral uçuruma koşuyor tek hecede...

Arzum söyletir Mehmet; adını sayıklarım
Aşk bağında dolanır, yabanı ayıklarım
Düş görmek umuduyla göz yumup uyuklarım
Sensiz ipek yorganım üşüyor tek hecede...

Korkuyorum ben Mehmet; bir avcı düş vuruyor
Düşlerimin acısı gözlerimi yoruyor
Zindancı saatleri ayrılığa kuruyor
Yorgun yüreğime har düşüyor tek hecede..

Bir kuş uçar mı Mehmet; kırık kanatlarıya?
Göğümüz kapanmışsa hasret bulutlarıyla
Nereye kadar gider vuslat umutlarıyla?
Allı turnam derdimi deşiyor tek hecede...

Canlar et-kemik Mehmet; aşk benim kadim dostum
sevenler dergahında serili durur postum
Felekleri çark eden manadır aşktan kastım
Akıl-izan duruyor, şaşıyor tek hecede...

İlahi aşkla Mehmet; sabır taşı oyulur
Birazdan şafak söker, ezan sesi duyulur
Aşk tespihler döndürür, kervan yola koyulur
Gönül demir dağları aşıyor tek hecede...

Kapanıyorum Mehmet; artık beni arama
Derdimi seviyorum, ilaç sormam yarama
Tek hecenin yağmuru yeter benim çırama
Makber, cennete yolcu taşıyor tek hecede...

Bulem hatun, 6/1/2014, Antalya