kaybetmek gerekir bazen anlamak için hayatı
yoklamak gerekir kaybettiğinde elindeki yaşamı
unutmak gerekir her bittiğinde
gözlerindeki al bakışlarını

aşkın gidişi yaşamın bitişi gibi oldu artık
her bittiğinde ölüp dünyadan vazgeçenler
şimdilerde aynaya bakıp kendine gülüyorlar
ama her defasında uslanmaz kadere
yenik düşüyorlar

biraz başımı yukarıya çevirdiğimde
yağmurca hüzünler damlıyor gökyüzünden yeryüzüne
gözyaşlarım ise yanaklarını ısıtıyor usulca
ne güzel değil mi ikisi de kardeş sanki
ikisi de dolup dolup yağıyor bir ikiz gibi

cumanın bereketi nasıl perşembeden geliyorsa
ayrılığın da habercisi içimizdeki yıllarmıydı
kalbimizdeki an an tetiklenen duygularımızı
bir uçuruma itekleyen içimizdeki şeytan mıydı

bir mahkumun her gün dört duvara yaslanması
her bir duvara bir isim verip arkadaş olması
ve her gün birisi ile konuşup sohbet etmesi
ne tuhaf değil mi
ne tuhaf ki bir dünya içinde bir başına gibi
yalnızlık işte böyle bir şeymiş demek
pencereden bile baksan onca kalabalığa
yollarına girmeden
görmeden
duymadan seslerini
merak edip sorup sorgulamadan kaderini
yaşanması belkide içimizdeki yalnızlık

kaybetmek
her an kaybettiğimiz bir şey aslında
hiç bir şeyin ebedi kalmadığı bu dünyada
bazen ödediğimiz bir bedel
bazen de kaderin bir parçası
ya da hayata ilişik yaşadığımız
bir yaşam tarzı
önce kazanıp sonra kaybettiğimiz bir zamansa
biz her gün kaybediyoruz aslında
.
.
.
Mawish
.
.
.

Kaybetmek – Mawish Şiirler