İçinden çıkılmaz bir hal alıyor artık bende günler,geceler,
içim içinden geçmeye niyetli,
saatlere vurdu kendini, bende’ki AŞK ...
Geceleri ansızın uyanıyorum,
sırtım sırılsıklam ter, seni unutmak için kahve yapıyorum kendime,
olmazsa olmaz’ım sigaramla birde güzel gidiyor ki;
sorma gitsin ...
Bir o kadar basit cümleler kuruyorum kendime,
seni içimden atmak için,
çözümler buluyorum,
kördüğüm’lerime ...
Unutmanın binbir yolu varsa, dönmeninde elbet bir yolu vardır diyorum kendime,
kanıyorum yine,
kendi’me ...
Ellerimde titriyor şimdilerde,
hayır .!
Soğukla alakası inan yok .!
Uzun zaman oldu avuçlarının arasında kaybolmayalı,
ısınmadı ellerinin arasında ...
Ya dönmezse diyorum .!
Ya bensizliğe alışmış’sa .!
Ya bir başka birini benden çok sevmeye kalkışırsa .!
Hayır .! Yapmaz .!
Yapamaz .!
Yapamayacağını söyleyin nolur,
ALLAH aşkına .!
Bittiğini söyleyemiyorum kendime. Bari biri çıkıpta desin .!
Bitmedi, dönecek ve eskisinden fazla seni sevecek yine,
diye ...
Hala korkuyorum inan, seni kaybetmekten.
Acizliğimden utanmıyorum da sensizlikten utanıyorum sanki.
Bir daha hissedemem, bende’ki seni diye tüm telaşım,
bir daha elim kalem tutmaz, seni anlatamam ne denli sevdiğimi,
özlediğimi diyedir korkum ...
Dön ve UTANDIR geride bıraktığın beni ...!