17
Yorum
25
Beğeni
5,0
Puan
2667
Okunma
iki odun parçasının sürtünmesinin çocuğudur ateş
iki sözcüğün aşkla sürtünmesinin asi çocuğudur şiir
şiire ve ateşe el basarım ki; üstümüze dünya düştü yaralıyı
SEZAİ SARILIOĞLU
Kim nereden bilecek ‘’Seviyorum‘’ demezsen
Yıldızları sen için, indirdiğimi söyle
Bir saniye bırakıp terk edip gidemezsen
Bütün acılarını dindirdiğimi söyle
Ömrün bahar yazında solmayan çiçeğinim
Seni deli sevmişim en çıplak gerçeğinim,
Aşk iksiri seversen en hoş içeceğinim
Yüreğini sevgiyle, yandırdığımı söyle
Kırmızı, mavi, beyaz aşkın her rengi güzel
Aşk herkese yakışır olmuşsa dengi güzel
Seven her bir yüreğin riyayla cengi güzel
Aşka düşman olanı, sindirdiğimi söyle
Eğer ki söylemezsen seni çok sevdiğimi
Bir ömür yetmez diye vuslata evdiğimi
Hiç kimse görmeyecek dizimi dövdüğümü
Gül yüreğini aşkla, kandırdığımı söyle
Ben ki, senin uğruna dağları delmedim mi,
Sen, hemen gel dedin de, ben koşup gelmedim mi,
Uğruna can adayıp, milyon kez ölmedim mi?
Yalan dünyayı terse, döndürdüğümü söyle
Ben seni başka sevdim, yokluk zulüm diyerek
Aldırmadım dikene gelmiş, gülüm diyerek
Hoşcakal demek yasak, veda ölüm diyerek
Dudağına bir buse kondurduğumu söyle
Benim Leyla’m olarak düşmüş iken çöllere
Hep senin kokun sinmiş aşkla kokan güllere
Dostelimi iyi tut, düşme yaban ellere
Benim de bir Mecnun’u, andırdığımı söyle
5.0
100% (22)
Cevap Yaz
