Bugün bir çay kokusunda ova mı hatırladım

Yüksekovamı
En güzel kokusu oydu oranın
Ve kuzu sesleri ovada
Birde hane anaların kuzuların ardından koşmaları

Geç gelen baharla yeşeren toprakta çimenler
Bir kaç kavak dalının kel gölgesinde
Kâh evlerimizin damlarında
Kâh taşlı çakıllı bir avuç çimenli bahçesinde
Ama yinede ateşli semaver önümüzde
Aaah! ne güzeldi ovamda çay içmelerimiz

Hele birde varsa gurbetten misafirimiz
Sevse de, sevmeme de çay İçmeden göndermeyiz
Zira ona sunacak daha değerli bir şeyimiz yoktu
Sadece yöre yemeklerimiz
Birde semaverdeki o mis gibi çayımız
Aaah! ne güzeldi demli sohbetlerimiz

İnanın ki yolcumuz mektuplarında şöyle derdi:
Ne sizleri unuta bildim nede semaver önündeki
Kardeşçe uzatılan dost elinizi ve açık bir çayda ki o lezzeti
Aaah! Ne güzeldi dost elinden semaverde çay içmelerimiz

Her gün aynı koşturma gün batımı yaklaşınca
Sanki ilk kez ateşlenecekmişcesine semaverlerimiz
Büyük bir özenle gelinir bahçe çeşmesine
Annemizin kaçmış çorabından dikilmiş bulaşık bezleriyle
Kâh elenmiş toprakla kâh odun külleriyle parlatılıp ovularak
Görücüye çıkacak bir kız edasıyla hazırlanırdı semaverlerimizi

Suları illaki çeşmeden tazecik konulur
Odunları aynı boylarda özenle kırılır
Çayın en güzeli ıraktan seçilir
Şöyle kınalı ellerle bir avuç demliğe atılır
Kaynamış suyun altına alınır musluk açılır
Yavaş yavaş demliğe su konur ateş harlanır su tazelenir
Kaynadıkça kaynar çaylar demliğin altına oturur

Akşamında ovamın geniş gökyüzü aydınlığında
Evlerimizin önünde ama yine lüks altında
Hiç bir lezzeti vermez ki o unutulmaz akşamları hatıramda
Ve Lezzet ki damaklarımızda, unutulmaz muhabbetler dimamızda

Allah’ım neydi o akşamlarda bizi toplardı etrafına
Semaverin cızıltısındaki o ahenkli coşkularla, sevgiler,
Unutulmaz hikâyeler
Aaah! ne güzeldi o akşamlarda semaver çevresinde faslı muhabbetler

Şimdi ne zevki kalmış, nede semaverde çay içmeleri
Ovamın halkı yorgun ürkek tedirgin
Şimdi orda bir sessizliğe ihtiyaç var birde kuzu seslerine
Ve birde vatanımın tüm psikologlarına