Ruhumun ateşinde küller bırakıp gitti
Gözümde beyaz perde tüller bırakıp gitti

Yemyeşil gözlerinde gördüm son kez baharı
Hayalimde bir çiçek güller bırakıp gitti

Can suyuyla büyüttüm eriterek ruhumu
Bu melal ülkesinde seller bırakıp gitti

Ardında bir çift sebil, dudağımda bir Kevser
Yüzümde çizgi çizgi heder bırakıp gitti

Şimdi bir vuslat kadar derindeki sevgilim
Beterin ötesinde beter bırakıp gitti

Yıldızlarla ismini göklerime yazsam da
Anlatamam içimde neler bırakıp gitti

Okyanus sularında kalbi kırık bir tekne
Tufandan artakalan bir yer bırakıp gitti

O leyli saçlarına takılsaydı ayağım
Bu yorgun bedenimde kan ter bırakıp gitti

Hicranın semalarda yazılmamış bir destan
Bitmeyecek bir öykü eser bırakıp gitti

Gidişi güneş gibi gökyüzünde kızıl tan
Sinelerde bir volkan, mahşer bırakıp gitti

Çırpınan kırık kanat, çatırdayan bir hayat
Hiç dinmeyen bir feryat, keder bırakıp gitti

Takvim yaprağı gibi eridim birer birer
Alnımda kara yazı kader bırakıp gitti.

(Birkan AKYÜZ- İÇİME GÜL DAMLADI )