Vakit gelince, yalnızlığı da berâberinde getiriyor...
tâ, ebediyete kadar...
O son, yeni bir başlangıç oluyor; ya, ot'a; ya, bir böceğe can ve hayat veriyor...

Dilerim şiirler yalnızlığınıza ortak oluyordur
güzel bir şiir daha okudum
teşekkürler.

tebrikler hocam

şiirin içinde kayboldum

teşekkürler Yavuz Bey...
değerli yorum ve şiiriniz için.
sensizlik,onsuzluk adına ne derseniz deyin artık,
biz ademoğullarının zaman zaman en büyük kaygısıdır yalnız kalmak
e bunu aşmak içinde bazan,yazar çizeriz işte böyle...

kaleminize,gönlünüze sağlık efendim
selam ve sevgilerimle

haydarcoruhlu tarafından 1/10/2008 5:32:48 PM zamanında düzenlenmiştir.

Tebrikler üstat
Benide korkutan onsuzluk gitti yerini aldı bir...

YALNIZLIK

Sinsi bir mikrop gibi sinmiş, türer içimde,
Yalnızlık, kör bir kuyuya ani düşmek gibi,
Birde yokluk ki törpüyse, kısacık ömründe,
Pasın demiri gün aşırı, yemesi gibi.

Oynaşır hayaller, çoğu zamanlar ki buruk,
Gözlerimin halkalarında, kat kat yorgunluk,
Bir çöl sıcağında, yanmışa neyse susuzluk,
Ya bir kör hücreye atılmışlığım, yalnızlık.

Yalnızlığın manası, yaşarken değil ölmek,
Bir toz zerresinin hali, yerlerde sürünmek,
En kuytu yer nerde, kendinle mertçe yüzleşmek,
Yalnızlık, ıssız bir mezara konulmuş gibi.

En yalın mahallere, taşınmış mutsuzluğum,
En kızgın çöl sıcağında, neymiş susuzluğum,
Yalnızlıktan yana her daim huzursuzluğum,
Bin umutla dolaşmak ki, hepten öylesine.

Gözlerin boğulması, her dem gözyaşlarına,
Yansır kati yıllanmışlığım, boy aynasına,
Tüm aşkların yalan, aniden son bulmasına,
Nedenli susuzluğum, bilseydi onsuzluğum.
Yazan :Yavuz KORKMAZ
Tarih : 14 / 08 / 2001