Aşk bir hastalık...
Seni ilk görüşümde başladı belirtileri.
Kalbim anlamanı veremediğim bir şekilde çarpmaya başladı.
Zihnim sadece sana odaklandı.
Gözlerim gözlerine öyle hapsoldu ki kurtulamadım.
Sen yanımdayken;
Nefesini tam da nefesimde hissettiğim an
Kalbim yerinden çıkacaktı nerdeyse.
Senin yanındayken nefes almayı unutuyordum.
Öyle bendeydin ki her gördüğümü sen sanıyordum.
Bir güneş gibi doğmuştun kalbime..
Seni düşünmek kadar güzel bir şey yoktu şu dünyada..
Dünyaları verseler bana yine de senden vazgeçemezdim..
Gözlerin kadar huzur dolu bir yer görmemiştim daha önce..
Gözlerimin içine her baktığında geçen zamana lanet okurdum.
Ne olurdu Hep böyle kalsak ? diye düşünürdüm.
Ama zaman geçer gözlerimiz ayrılır;
Hasret saatlerini yaşardık belli bir süre…
Hasret saatleri biter kavuşmalarımızı yaşardık.
Sana kavuşacağımı bilmek bile ne kadar güzeldi.
O anı hayal bile edemezdim.
O an geldiğinde kalplerimiz bizi birleştiren bir çizgi,
Gözlerimiz ise birbirine kenetlenen bir kilit olur;
Kollarımızda aşkımızı sonsuza dek sarardı..
Aşk bir hastalık...
Seni ilk görüşümde başladı belirtileri.
Fakat ben bundan şikayetçi değilim.
Gözlerin olmadan yaşayamam.
Varsın hiç iyileşmeyeyim.
Sen en büyük ilacımsın benim!
Yüreğin olmadan ben bir hiçim.


ZeynepUysal (Yıllar öncesinde yazdığım bir şiir)