Yitip giden zaman,
Takvimden dökülen yapraklar,
Siyahların arasına karışmış,
Beyaz saçlar,gözüme takıldı,
Bu sabah aynalarda.

Çocukluğumun son demi Ankara’da geçti,
Gençliğimin en güzel yılları Çanakklede bitti.
24 lük hayatım ya dersaneydi,ya da üniversite,
Seher ayazı hep aynıydı farklı şehirlerde.

Gurbette zor geçiyordu günler,
Herkes gibi bizimde vardı,
Yüreğimize oturan hasretler.
Dil konusunda zorluk çekmedim,
Aksine yabancı olduğumu,
Pasaportsuz isbat edemedim.

Şimdi memelekette gurbetin hasretini çekiyorum,
Burada ki,dostlarıma Çanakkaleyi anlatıyorum.
En çok da boğazın manzarasını özledim,
İzliyordum okula giderken,her seher ayazında..

’’Dur yolcu, bilmeden gelip bastığın,
Bu toprak, bir devrin battığı yerdir.’’

Hep benden Vagif’in anlmını sorarlardı,
Türkçesi Vakıf’dı manası herşey şeyi anlamaktı.
Ama ismimin hakkını veremedim,
Beynimde bin türlü soruyla evime geldim...

Çanakkale şimdi seni uzaktan izliyorum...