`` Mevla’m ne eylerse, güzel eyler `` dediler.
Ondan mıydı gidişin?

Duvarların irkildiği gecelerden ağlarım.
Gözlerime değen ateşe bakıp da yanma.
Bilmelisin ki;
Çığlık, çığlığa acır titrek kirpiklerin.
Ben sağır bir mülteciyim / şehrinin göbeğinde kaybolan.
Sense bir seyyah, her mevsimin tadını damağında saklayan.
Bir örümceğin aklına asıyorum kendimi.
Parçalanmış dudakların baş kaldırışıyla ö l ü y o r u m.
Her ölüm acıdır / hangi yürekte çalarsa çalsın.



Ardı sonu olmayan caddelerde gezinir haylazlığım.
Dudağımın kıvrımında ölüler cirit atar.
Bir musalla yağar üstüme
Küflenmiş suretimden düşer cesetler.
Sen yoksun ama
Sahi u n u t t u m
Yüzün hangi renge çalardı kar yağınca.



Bilir misin gökyüzü de ağlar bir anne sütten kesilince.
Bir beşik sallanır kendi içine.
Sensizliğe bel bağlayan ömür çürür ecelin ellerinde.
Ve yokluğuna şahitlik etmekten üşür sonbahar.
Sen ne zaman gittin de küstü Ankalar
Bulutsuz sabahlar düşer üstüme
Yeminler uçar dudaklarımdan sen dönmeyince.



Gözleri çekiktir bu ayrılığın.
Ayak uçlarım ayaz!
Azrail okşarken saçlarımı
Üstüme devrilir Aralık!
Sonra daha çok üşürüm.



Hep bir intihardır yokluğun parmaklarımda gezinir.
Gerçi ölüm yakama yapışınca anlarım.
Her giden ayrılık getirir şairlerin parmak uçlarına
Artık her şiirin canı cehenneme.



Yenildim gün doğumunun iniltili sessizliğinde.
Hadi çığlık ol da duy beni
Ellerini bıraktığım yerde kaldı sesim
Bir bilsen nasıl ö z l e r i m
Tanrı bile affetmez beni / seni özlerken
B i l i r i m.



Nefessiz ruhların / İmansız ölülerin
Gözlerinden düşerim.
Kör kuyular tanır leşimi
Seni her özlediğimde orada gizlenirim.



Ki ne zaman toprak kokmaya başlasam
Yağmurdan sonra
Bilirim yokluğunun kıyameti kopacak kulaklarımda.
Avuçlarımda sıcaklığın / boynum da hasretin
Yakamda kahrolası özlemin!
Meğerse sen gitmişsin
Ben öleydim de sen gitmeseydin.



Hasretini yutkunarak ölsem
Bilirim sen gelmezsin yine
Tanrı beni affetsin!






Bir parça daha // Ö l m e l i y i m.