0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1401
Okunma
sene 2000di
sanki dündü
ruhum bin parçaya bölündü
Bonaparte meydanında oturdum ağladım
tüm meydan bana ağladı
gelen geçen yardım etti
tuna boylarındaki ecdadımdan yardım istedim
yanıma geldi azizler
Meryem Anne gibi azizeler
Sen Nehrinde abdest aldım
Tanrıma yalvardım
ne olur sen anla
o kadar zavallı o kadar yalnızdım
Bonaparte meydanı
Türkiyede kalmıştı gençliğim
ya burda ölürsem diye düşündüm
yani bir daha görmeyecek miydim
İstanbulu
Boğaz köprüsünü
doğduğum semti
insanlarımı
görmeyecek miydim
aman Tanrım
ağladım
hüngür hüngür ağladım
yaşlılar benimle ağladı
gençlerin gözyaşı su gibi aktı
ah Bonaparte meydanı
ah ben sana senin için
senin iyiliğin olsun diye
ağladım
