I-
ben çok hüzünlü kadınlar gördüm-dedi
yapraklarla öyle çok benzerler ki
siyahlar giyinmeden
damarlarındaki hırçın dicle çöle dönmeden
sonbaharı gelmez
Kİ,
çırılçıplakken seyretmeli içlerini
en çok da dua niyetine ayaklarına batan taşları sayarken
hem ne güzel olur elleri
çok uzaklardan döndüğünde yoksulluğun
etekleri kirli menekşe kokan iplik saçları
gizli karanlıklardan çıkmış kekeme bakışları.

II-
ben çok hüzünlü kadınlar gördüm-dedi sevgilim
kahin adımlarıyla kırık dökük çocuk
o benim
ikindi vakti gül kokan rüzgar koyunlarında
su sesinde adaklar
dokunma-sımsıcak.
ne olurdu ki-derler
hüzün hiç olmasaydı
beklemek
özlemek.
sadece kavuşmakolsaydı üzerimizdeki gök
k a v u ş m a k
camın buğusunda el izlerim
camda yüzüm gözüm buz tutan perdelerim.




duydum dediğini şair
deli gömleğinin yakası kirli akşamüstüyüm
çekilir,çekilmez çölümün kum fırtınası
kuyularım kuytularımda sürgün
göğüm, yok saysan günah işlemezsin inkarınla
kim doğacak,kim doğuracak annemi babamı yeniden
toprağım su,suyum ateş
sen gelme,sen gelme
artık geç bi vakit
bak iplik iplik yağıyor sesler karla karışık
gelme şairim gelme
bugün ağrısı çok dilimin.





Aysız