0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
957
Okunma
Ebru’ya
Hüzün sarıyor ırmak,düşen
çocuk için yatağına.
balkonları açık; aşkın ve
yaz’ın.bir elveda bekliyor
ırmak.
üzerine şapka..
iç geçirirken gece,geç
sayılmaz.çünkü
elleri var beyaz
bakirelerin.
hüzünlüdür annemin nakışları
kadar örtülü düşleri.
toprağa bileniyor söz.suya
ateşe.tanrım
sararmış aynalara bakmaktan
yüzüm.
biliyor şehrin insanları
yalnızlığı
nevresim ve gül
ve aşkım.
