Kırıldı sevda ağacımın dalları bir bir,
Aklım sende, öfkesinden güneş düştü yere.
Sen öyle biliyordun,ölenler geceler diriliyor
Gündüzü olmayanın gecesi olur mu? Ne çare.

Sustum ben, ay gibi ıssızlığı seçtim,
Sen dünyam oldun,
Yorulmadan etrafında döndüm durdum.
Belki bir gün beni görürsün,
O gün bende seni görmek isterim,
Fakat, eğer ölməsəm ....

Bende yar sevdası, yare olup kalbimde,
Zihnimin tamamı senindi, dilim deməsədə.
Sazlarının teline seni saklayıp, Borçalı aşıqları,
Benim duygularımı onlar ifa ediyor.
Dervişlere emanet ettim, okunmamış mektuplarımı.

Söze hükmün, ağızdan çıktığı an’a kadardır,
Ondan sonra ya mutlu ediyor, ya da pişman ettiriyor.
Dil ise kalpte olan herşeyi biliyor,
Sadece sen izin vermezsen hiçbir şey söylemiyor.

Ama ateşin düştüğü yerde ne taş kaldı, ne de demir ....


BORÇALI KARAPAPAK TÜRKÇESİ

Qırıldı sevda ağacımın budaqları bir bir,
Gəlmədi yar,hirsindən günəş düşdü yerə.
Sən elə bilirdin ölənlər gecələr dirilir,
Gündüzü olmayanın gecəsi olarmı?nə çarə.

Susdum mən,ay kimi tənhalığı seçdim,
Sən dünyam oldun,
Yorulmadan ətrafında döndüm durdum.
Bəlkə bir gün məni görərsən,
O gün məndə səni görmek istərəm,
Lakin,əgər ölməsəm....

Məndə yar sevdası,yarə olub qəlbimdə,
Zehinimin tamamı sənindi,dilim deməsədə.
Sazlarının telinə səni gizlədib,Borçalı aşıqları,
Mənim duyğularımı onlar ifa edir.
Dərvişlərə əmanət etdim,oxunmamış məktuplarımı.

Söze hökmün,ağızdan çıxdığı an’a qədərdir,
Ondan sonra ya sevindirir,ya da peşman etdirir.
Dil ise qəlbdə olan hərşeyi bilir,
Sadəcə sən icazə verməzsen heçnə demir.

Amma atəşin düşdüyü yerdə nə daş qaldı,nə də dəmir....