Elleri morarmıyorsa soğuktan çocukların,
yüreği yanmıyorsa anaların meraktan,
yalnız değiliz demektir...
katrankarası gecelerde karabasanlar çökmüyorsa üzerimize,
uyuduğumuz gibi uyanabiliyorsak yeni güne...
birde tütüyorsa insanlığımızın bacası,
adam yanlarımız yamasızsa,
hal-hatır,sevgi-saygı besleyebiliyorsak canlıya,cansıza,
doyurmadan yemiyor,içirmeden içmiyorsak,
berabersek yanıbaşımızdakilerle,
işte o zaman yaşıyoruz cancazım,
bir yayla köyünde kıl çadırda bağdaş kurup oturmuşsak,
aç bir çocuk gibi doyrulmuş sobanın başında,
içimiz gibi demlenmiş,taze soba çayıyla,
memleketin ahvalini laflıyorsak kimseyi ötekileştirmeden,
deki nedir yaşamak;
mal-mülk,servet,
ha babam gayret,
sağolun be almayacağım,
siz sağ ben selamet,
bana müsade,
azıcık soluklanacağım,
bekle beni şiir,
döneceğim başka bir mısra,
içim emrettiğinde İkra,
belli mi olur ’’HİÇ’’vakte,
kalmadan bir daha...

yunus ça./