Kavuran bir ayaz
Nüfus ediyor hücrelerime
Bedenimde mahfuz bulunan
Her yerime hatta iliklerimin içine

Sokakta adımlamak
Yalnızlığı yudumlayarak
Bir naçarlığı terennüm ederek
Hissiyat ikliminde nefesler almak

Çekilen günden kalan
Dallarda adeta yalnızlaşan
Karanlıklara karışarak aranan
Halinden usanan umudu arayan

Hayat meğerse neymiş
Sevgiye hasreti anlatan kadermiş
Ah bastığım toprak nasibi beklermiş
Kime ne söylenir kimlerle dertlenirmiş

Can içinde nefes alan insan
Senden arta kalan bu zaman
Zaman içinde yalnızlaştıran kalan
Ahu figan içinde bir hicranı yaşatan

Çöp yığınları taranıyor
Gecenin alaca karanlığında
Umudun safhaları bire bir yaşanıyor
Atık kâğıtlar kimlere için umut oluyor

Çorapsız kabansız terliklerle
Simsiyah olmuş simanın neferiyle
Yaralı ellerle akan burun delikleriyle
Arta kalan nefeslerin nedamet serzenişiyle

Hiç kimseler alakadar değil
Nihayetinde artıklardı çöpte olanlar
Bir bakınız kimler için umuda dönüşüyor
Hayatı bekleyen zaman tünelinde eklenen

Kim bilir ki hikmetin tecellisini
Nasibin kader hükmünde ki geleceği
Tercih edilenler mutlak çok mu değerli
Kalanlara ne demeli zavallılar beklemeli mi

Sanki bir hicran şarkısı misali
Hüzün kuşatırken adımlarda kalanı
Mahzunluğu yaşayan biçare olan melali
Aşktan yoksun sineyi onu anlatan bir dili