I.



Sağlık olsun!
Hatırlatmak eşyanın tabiatından
Bu sessizliği sessizce kaydeden koltuk
Ve değmeden dokunmaları...
Bir gün hatırlatır sana.

-Sana söyleyemediklerimi sakın unutma!-






II.



Fotoğraflarda gülümsemeye hazır bir kadındı O
Yanındakilere içinden sımsıkı sarılan
Belki hala uyanamadığı
Belki daha hiç uyuyamadığı için
Gerçekten daha gerçek
Bir düşün içinde...


-Bana sakın susmam gerekiyormuş gibi bakma!
Anne...-


Diyelim ki haksızdım.
Sağlık olsun!
Yanılmak yaşamın tabiatından...






III.



Ey iki çocuk!
Her şeyden ve herkesten daha kırmızı bir Perşembe günü
Yani kırmızı soğuğa dokunduğunda
İşte içimizden dünyaya doğru dökülen bu şey
İşte paramparça çığlıklar gibi sokaklara dağılışımız
Evlerden...
Hiç ısınmayan evlerden...


-Ama seni unuttuk!
Başka şeyleri severek...
Sonra seni unutturan her şeyi öldürdük.-






IV.



Herkesin denize karşı bir fotoğrafı olsun isterim
Herkesin mavide hatırladığı iki güzel gün...
Hatırlatırım
Siz bazen Şubatlar’da kıpkırmızı bir ölüm
Bazen karlar içinde dirilen
Kardelen!











kıyıdaki adam