Vaat edilen
umut niye aman vermiyor
Salıverdiğim nefesler
hicranımla hesapla bedelleşiyor


Ruhumun azadeliği
yüreğimi burkarak, sineme
hasreti yağdırıyor
Dil susuyor, kalp konuşuyor,
gözler mecalsiz ufka bakıyor


Her attığım
adımda gözüm kararıyor
Göçtüğüm mekânlar artık
nefesimi bırakarak ağlıyor


Bilmem ki geriye ne kalıyor,
ne bir ses ve ne de bir eser bağlıyor
Ruhumun bizarlığı korkutuyor,
hesap kalbimde başkalaşıyor


Yalnızlığıma
avdet eden yârin sesi
Ruhuma şevk bahşeden busesi,
edebiyle o aziz nefesi
Sanki kalbime vuslatın payesiydi,
fakirliğime hamiyeti eğledi


Çekildiğim
sessizliğimle onu andım
Bağrımın yangınlığında ve
hıçkıran umutlarımla ağladım


O an ve geçmeyen aşkı
zamanda bilmem ki
ne kadar dağlandım
Dalgındım, dalgaların serencamında
hicranımı yudumladım


Hüznün
feyziyle ellerimi sahibe açtım
Ağladım, durmadan yüreğimi
açarak yangında adımladım


Acizliğimle ve dilimin
sefilliğinde halimin fakirliğini
Rabbime anlattım
Gönlümü aç, çilede inkişafı
ruhuma kat nefesimi sürurlandır


Dinmiyor
elemin furyası kalbimde
Bilmem ki daha ne kadar refakat
edecek bu sefil halime


Hani o iştiyakla bıraktığım
kutlu umutlarım hala
nasibi hak seferinde
Ömür sahifemde, nefesin göçü
haşyetiyle, mizan hazin halimde


Bir nazar
eğleme artık nefes bitti
Sürur kalmayınca kalbimde
şevk tükendi ve sessiz gitti


Beyan edemediğim meramım
ve mısralara yazdığım
yangınlığım hissedildi
Gönül ummana yöneldi, derdi
gamını hicranıyla ona döktü



Mustafa CİLASUN