Güz yaprakları gibiyim,
savruluyorum,ordan oraya..
yağmurlarla,
ıslanan yapraklar gibi,
solgun ve renksiz yüzüm..
mahsunluk çökmüş gözlerim,
kalbimin tam ortasına çöreklenmiş,
ısrar eder durur,
gitmez bu hüzün..
dindirmez hiç bir teselli ,
durmak bilmeyen gözyaşlarımı...
öyle efkarlı ki,bu yürek,
öyle acıtır ki,CANIMI
ah bu şarkılar,
sanki beynimi kemirir ,
acımasız anılar..
gözlerim uzak ufuklara dalar,
gözlerimden akar,
durmaz yaşlar..
savrulur,harab olmuş gönlüm,
bir oraya,bir buraya..
içinde yanan bu yangını ,
söndüremez ne bir söz,
ne de durmaksızın akan ırmaklar..
güz yaprakları gibiyim
sararan,solan,
dokununca,darma duman olan..
paramparça her yanım,
saçılmış parçalarım oraya buraya,
hafif bir rüzgarla,
savrulurum....
iflah olmaz artık,dağılmış
un ufak olmuş parçalarım

Yürek efkarlı,yalnızlığına hüzün
Bulutlar sağılıyor gökten
Düşen damlalar değiyor beyaz tenine
Üşüyen bedenine sarılmak isteyen bir ten
Isıtır bedeninini
Özlemlerini giderir,tuhunu okşatır
Kendinden geçersin,alabildiğine
Bu kış mevsiminde...

Yüreğinize sağlık...Hisseettiklerinizi harika yansıtmışsınız mısralara sevgilerimle can dost...

HÜZÜN YAKIŞMIŞ ŞİİRE
GÖNÜL SESİNİZ HİÇ SUSMASIN