Şimdi oturmuş şiir yazıyorum
Ama sayfalar bomboş kelimeler masamdan düşüyor
Tutamıyorum onları
Kelimeler yerlere saçılmış
Korkuyorum göreceksin
Ve bana diyeceksin kaşlarını çatarak
Ne kadar dağınksın
Toplamaya çalışıyorum işte
Sen den sonra dağılan her ne varsa..... bazende bir şiir okuruz konuşturur bizide lakin. Hayattaki olumsuzlukları tek ve bağımsız olgular kabul etmeden , hayatın bütünlüğü içinde onlarında aşkın bir planın parçaları olduklarını görebilmek gerekir. Başımıza geldikleri an olumlu olarak algıladığımız şeylerin, bu plan içinde zamanla olumsuz sonuçlara yol açabileceğini , olumsuz gibi görünenlerinde zaman içinde olumlu birer işleve bürünebileceklerini düşünmemiz çokmu zor olur. Mutlak iyi ve mutlak kötünün ne olduğu hakkındaki subjektif algılarımza daima ihtiyatla değer vermeliyiz. Şunu söyleyebilirizki, bizi mutsuz kılan durumlar ilerdeki mutluluğumuza giden o uzun yolun kaçınılmaz taşları olabilir. Kızarak ayağımız o taşlara vurmak yerine, birgün kullanabiliriz düşüncesiyle , onları özenle kaldırıp bir yere koyabilmeliyiz. Işte iyimserlik budur... tebrikler