Çok güzel bir şiir..Çiçek açtıran o baharın eksik olmasın meltemi... İçimizde bir aşk var ki, idrak edildiği an doğru yolu bulmuşuz demektir...Ki o idrakin ameli zaten o yola girmiş olmak demektir...

Bütün ruhlar aslında ta ezelden aşıktır... Ervah aleminde ALLAH taala "Ben sizin Rab biniz değilmiyim" diye sorduğunda, o kadar tatlı hoş bir ses ile nida etmiştir ki, bütün ruhlar o sese aşık olmuştur... İşte insan dünyada bile, isterse bir insana olsun aşık olup sevmeyi yaşadığı zaman ruh ilk aşık olduğu günü hatırlar ve o özlem ile yanar ıstırab çeker... Aşk acısı ta ezelden içimizdedir velakin bu et denen elbise ve dünya meşgalesi bize neyin ne olduğunu unutturmuş maalesef... Ancak çok vesile vardır ki, o içteki tohumun çiçek olup açmasına...Hani maide 35 ayetinde ALLAH taala der ki;" vesile arayın" işte "Hakk için" sevilirse o da Leyladan Mevlaya bir yoldur bilene...

Şiirin manevi değeri çok yüksek ; Rab bim o çiçeği soldurmasın.... Hani ben-i israil döneminde bir rahip kendi kendine der ki; Ya Rab bi çoktan beri sana isyandayım, fakat hâlâ bana bela vermedin der....O zamanın nebi sine ALLAH taala der ki; git o rahibe söyle....Ne zamandan beri bana münacaat etme hazzını ondan almadım mı, bundan büyük belamı olur.... Yani diyorum ki; ALLAH taala bizleri bize bırakmasın... "O" bırakırsa halimiz nice olur....Selamlar, saygılarımla....Hayırlı cumalar....