rüzgarlar getirmez mi sesimi
yağmurlar yağmaz mı üstünüze


kuruyan topraklarda
ben filizlenirken umutlarım
inceden inceye
kim okşar sanırsınız ki yüreğinizi
ağlama anne
bak yağmur yağıyor
bırak yağsın umutların üstüne




unuttum bütün acılarını
kapanan yaraların
bir seni
bir de umutlarımızı unutmadım
unutmam anne




kır çiçekleri gibiydik biz
umutlar her bahar yeniden sürgün verirdi
güneşe dönerdik yüzümüzü
aydınlığı çekerdik içimize
kendi toprağımızda yeşillenen
tüm kır çiçekleri kardeşti bize
mutluluk
birlikte açmak
birlikte büyütmek sevgileri
birlikte dökmekti
sararan yaprakları
her sonbahar mevsimi




hiç bir şey değişmedi
ne sen
ne de ben
biz değişemezdik
toprağımız buna müsait değildi
nefretlere kurban etmedik sevgimizi
yalnızca ,
yalnızca çok sevmiştik biz
belki , tek suçumuz da buydu anne
böyle olsun ne yapalım




herkes de sevemez ki
kır çiçeklerini
kuruyan topraklarda
ben filizlenir umutlarım
inceden inceye
kim okşar sanırsın yüreğini





ağlama anne
bak yine yağmur yağıyor
bırak yağsın tüm yağmurlar
umutlarımızın üstüne ..