bul beni sevdiğim...
kaybolduğum şu şehirde bul artık...

atıp ateşlere yakmak,nede kolaymış sana meğer...
meğer,bi cana sebep olmak nasılda mutlu edermiş seni...

bilmezsin sewgili;
bu günlerde esir aldım kendimi,
ne gülebiliyorum,ne ağlayabiliyorum
...karmakarışığım...
dalıp dalıp gidiyorum...
ne dalıp gittiğim yerdesin ne kaybolduğum şu kahrı bol şehirdesin...

dil susarsa göz konuşurmuş...
ama yürek susarsa kalem konuşmaz sewgili...
susarken bile haykıran yüreğin feryadı işlemez satırlara artık...

nedendir bilmiyorum
yazamıyorum bugünlerde...
ne seni ne sensizliği iki satır edipte bir araya getiremiyorum...
sanki beddualı gibi;
iki yakası bir araya gelmiyor kelimelerimin,
kan kusuyor satırlarım,
susarken bile çığlık çığlığa sol yanım...


yoruldum sevgili,
seni yazmaktan
ama içideki şu sensizliği kimseye anlatamamaktan yoruldum...

haberin olsun yar;
hasta oldu kalbim...
nerden çıktı diyor dostlarım bu hastalık...
susuyorum...
oysa ben biliyordum;
bigün onu sevmedin diye hasta olacağını...

sevmedin ya sol yanımı,
vurup neşteri keseceklermiş sevgili...
senin yarana bakmaya,
senin bıraktığın yarayı sarmaya açacaklarmış...

kanar mı peki söyle...
kör bıçaklar değdiğinde bile;
kanar mı sen gibi içimde sevgili...
acır mı bıçak yarası bu denli...

bi hak peşindeyim şimdilerde...
helal etmek istediğim bi hak...
mutlu ol diye...
sen gül diye...
başın dik gezsin diye...
haram ettiğin hayatımın helalliğini veresim war...

helal olsun sewgili...
bütün haklarım...
bütün yalanların,
hele de içime bıraktığın bu tarifsiz acın HELAL OLSUN...

^cENNET kUŞU^