Şehir öyle bir yalan, saymakla toplayamam!
Mezardaki ölüler, saysam toplasam yalan!
Herkes rolünü almış, ‘doğru söz’ ‘yemin’ yalan!
Hırsızlar, sahtekârlar, rol çalıp- oyalanan!...

Kırk kare dörtlük yazsam, inan ki, anlatamam,
Unutulmaz şair yok! “Unutmadım” da yalan!
Anneler câna toprak, baba tez unutulan,
Asker arkadaşıymış, külliyen toptan yalan!...

Güneş hergün doğar ya battı sözü de yalan!
Ne yağan, ne donan var, yağmur bulutu yalan!
Dereler, akar imiş, yollardan akan yalan!
Hiçbir şey dert edilmez, bütün haberler yalan!...

Sabah işe gitmeler, nesiller büyütmeler,
Serveti öğütmeler, gökdelenler dikmeler,
Bil-cümle seyahatler, bütün resim çekmeler,
Kitaplar, ciltletmeler, bütün doküman yalan!...

Eş-dost arkadaş sandık, ölünce yalnız kaldık,
“Şehid” dedik; yalan’dık! Bütün isyanlar yalan!
“Vatan, bir’dir; bölünmez” , “böldürmem” diyen yalan!
Menfaati pay sayıp, mîras bıraktık yalan!
Kaç devlet kurduk- yıktık, ”yıkmam” diyenler yalan!...

Sekiz dörtlük yazsan ne! Ne diye uzatırsın!?
Biz seni de anladık, sen de kesînen yalan!
“Doğruyum” deme yazık, unutulan hatırsın,
Unutmak- hatırlamak, dildeki kelâm yalan!...

Yedi etti yettin ya bırak artık kalemi,
Çektiklerin de yalan, resimde gölge olan,
“Yazdım” diye yutturdun, yazdığın baş eser mi?!
Köprü ayağında taş, korkuluk tutan yalan!...

Yol bitti, dön geriye; Şehir Tiyatrosu’na,
Bütün roller kapalı, dön! Tâbut kutusuna,
Giyin, ak Bahriyelim, dön-yat “son” uykusuna,
Işıkçı!... yak ışığı, son perde seyircinin;
Yaşayıp- gördüklerin: Şehir Tiyatrosu’ndan!.

kadiryeter Kadir Yeter.
20 KASIM 2013 TRABZON.