Sarıldı küllü vücudum beyaz bir kefene
Onca kurdun kuşun içinde ben dil bilmezem
Hayata yok imiş gelemeyen bu tufana
Onca kurdun kuşun içinde ben kul bilmezem

Kaçar oldum kaderleşen şu ince çizgide
Bedeller ödedim ağıtlaşan her ezgide
Kazdığımı çukura düştüm doğru sezgide
Onca kurdun kuşun içinde ben yol bilmezem

Yüze güldüklerim asıldı kirpik ucuma
Nefsi tayı gelip otururken yamacıma
Er gibi erin eli değemedi bu acıma
Onca kurdun kuşun içinde ben hal bilmezem

Kâğıt kalemin marifeti ile çağladım
Kelamı kederle dizip başında ağladım
Aç gözün ekmeğini de, elimle yağladım
Onca kurdun kuşun içinde ben bal bilmezem

Körelen bedenim gitmiş herkesin hoşuna
Demezler gönül ihtiyar gelmiş kırk beşine
Onca emeğim ele tüymüş boşu boşuna
Onca kurdun kuşun içinde ben el bilmezem

Zaralıyım özü dara çekip durmaktayım
Hedefim belidir doğruya da varmaktayım
Hakkımı haksızda elbet ki sormaktayım
Onca kurdun kuşun için ben lal bilmezem