Özlemişti kadın
Bir elinde kalem diğer elinde gözyaşı
Tufan mıydı koynuna süzülen
yoksa şiirlerin isyanımı

öylece sustu kadın
Mürekkebe banarak yüreğini
Sus dedi sus bu bir sır
Kalan ömrünü feda edecek

Biriktirmişti
Bir avuç dolusu isyanını
Sanki tokat gibi inecek yeri varmış gibi
Kınından çıkmış keskin bir kılıç gibiydi

Önce bir sağa bir sola savruldu
Ortadan böldü rüzgarın raksını
Hiçte tenezzül etmedi
Kulağına fısıldayan yabancının adını

Dudağındaki mühürden bıkmıştı kadın
Devirdi dilinde ki özleme dair ne varsa
Hiçte titremedi elleri
Vurdu yerden yere vurdu vurdu acısını

Sonra dona kaldı kadın
Kana kana kızılcık şerbeti içti pınarlarından
Batan bir gemiyi çekti kirpik uçlarına
Artık yamayacak yelkeni de kalmadı
Vedasını etmeden ...

Remziye ÇELİK
20.11.2013/09.53
Anlık dizelerin dansıydı sözler