Bir gün giydiğim elbisemi soysalar.
Hoca gelip benim cenazemi yusalar.
Gözlerinin önünde taputa koysalar.
İnanma sevdiğim sevenler ölmüyor...

Okunsa minareden selamı duysan.
Dinle sözümü yaradanını seviyorsan.
Kendi ellerinle beni mezarıma koysan.
İnanma sevdiğim sevenler ölmüyor...

Benim divane hallerime yar gülseler.
İnanma zekeriya öldü diye gelseler.
Hep sevenler işte böyle ölür deseler.
İnanma sevdiğim sevenler ölmüyor...

Hancer ile kesseler benim boğazımı.
Konuşmak istesem açamasam ağzımı.
Mezar taşımda okusan ölüm yazımı.
İnanma sevdiğim sevenler ölmüyor...

TAŞGIN,ım belki ölürüm genç yaşımda.
Senin sevdan var iken garip başımda.
Zekeriya adını okusan mezar taşımda.
İnanma sevdiğim sevenler ölmüyor...
--ŞAİR:Zekeriya Taşgın---------
----------28.09.1991----Şiir’imi ilk kaleme aldığım tarih )