3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1192
Okunma
Çocukluğumun en saf halini bırakıp gittim.
Büyüdü içimde filizlenen düşünceler,
Yaşama dair cilalı ümitler.
Dönüp dönüp baktım arkama bıkıp usanmadan.
Ardımdan ağlayan çocukluğuma takıldım yine,
Elimi uzatsam tutar mıydı minik Ayşegül?
"Bırakıp gitme ,istemiyorum büyümeni" diye.
Ağlar mıydı, geçen güzel kaygısız günlere?
Okul anılarını bir bir çıkarıp,
Kötüleri ayıklayıp iyilerle oyun oynar mıydık?
Eskisi gibi değil şimdi hiçbir şey!
Ne bıraktıklarım, ne çocuksu anılarım.
Zaman çocukluğumu savurmamalı.
Neresi güzel yetişkin olmanın?
Ahh o eski oyun çağlarım!
Şimdi mumla ararım,yalnızlığımda sizinle avunurum.
Laf aramızda hâlâ ben o parkta oynarım,
Çocuklarda çocukluğumu yaşayıp,
İçimdeki masum çocuğu yaşatırım.
Yetişkinlerin sahte dünyasında kaybolurum.
Cevap Yaz