kuru bi ağaca çiçek olmak gibi bişeydi;
karamsar bakan gözlerinde umut olmak...

oysa ortada bi acı varsa;
aşkın helali değil miydi?
farklı gözlerle bile aynı acıya bakmak...

söyle sevgili
"ben" miydi senin derdin???
yoksa "ten" miydi...
neydi bendeki gönül oyununun adı...

çözülmeyen bi düğüm attın hayatıma...
sorular bıraktın
ve ençokta cevaplarımı götürdün benden giderken...

bugün öğrendim;
kalp hastasıymışım...
üzülmedim yanlış anlama!
zaten acının kokusunun
bigün oraya;
sol yanıma sineceği belliydi...
sen giderkende kalbi mi tutmuştum hani
sıkışıyordu kalbim ve halada aynı...
oysa ben gidişine bağlamıştım o acıyı
solum diyordum...
solum acıyor...
şimdi öğrendim sebebini
gidişin bi devrim yaratmış
ve kalbime bi hastalık bırakmış...

neymiş efendim;
kalbi koruyan bi kapak oluyormuş...
işte tam orda yetmezlik varmış...
ben bu eksikliği tanıyorum yaaarr
ben bu yetmeyeni biliyorum...
ah sevgili...
kağıtları elime alıp dinlerken doktoru
öyle dedim kendi kendime...
öyle yetmiyor kalbimde bişeyler solyanıma...
yetmiyor,yetişemiyor...

şimdilerde korkulardayım,
çıkmazlarda
ve birazda sancılarda...
yıllarımı alışının ardında,
yollarımı da bağladın sonunda..
bıraktığın bu can varya
her nefesi son nefes gibi almakta...

hep affettim
hep affedilendin sen sevgili
sevilendin çünkü hemde çok...
her gidişin bi yara bırakmış bende meğer
ve hiç olmamış haberim...
artık,
bende yokum sende...
helal et;
bu dert senin derdin sevdiğim...
^cENNET kUŞU^