hangi hüzün çökeğinde sabahlıyorsun yine
ey yüreğim
yaşarken mevsimleri hazan tadında
terbiyesiz fırtınalar dövüyor
gece kondumun naylon camlarını
hasret islim islim düşerken içime
yine yanaklarıma sen düşüyorsun
avuçlarıma doluyor hıçkırıklarım
derin bir oh çeksem
belkide çayır çimen dönecek evine
belkide bebek teninde açıcak güneşler
sen be gönül yanığım
bir kez daha gel bu gece
son kez
son kez sokul yamacıma
usulca dokun dudaklarıma
sonra masmavi bir öpüş bırak tenime
inan gönül yangınım inan
tüm sevdamı kurban eder
hakkımı helal ederim o zaman sana
offf of
yine gece mayın tarlası
yine gece hüzün çökeği
ben sensizliğe sarılıp
özlemlerim ve hüzünlerimle sevişiyorum
kınında durmuyor kanlı kılıç
kanıyorum sensizliğe
uzun uzun düşünüyorum
döşüme tarifsiz bir sızı düşüyor birden
neşter kesiği gibi
ince ince çöküyor dumanı gecenin
yakamozlarım bunalımlarıma isyanda
hani hatırlarmısın eski günleri
eve gitmeden sabahlardık yıldızların altında
güneş tepemize asardı tüm ihtişamını
koca deniz bile susardı nefes alış verişlerimize
gelinlik kız gibi süzülürdü bulutlar
of be yürek yangınım of
solum duman altı
can yanığı tenim
çok değildi be dileğim
her şeyde biraz sen ol istedim
her gece sana doğsun
yatağım terin
tenim sen koksun istedim
eyyy kader yinemi be yinemi
bir kez-de uzak dur benden
yalnız kalmaktan değilde
hayallerimide kabusa çevirdin
savaş artığı dünüm
sen artığı yarınım
de şimdi bana
hangi dar ağacına asayım umutlarmı
gönül gergehime ince sızımlar ektinde
döndüm deliye
of be yürek yanığım of
son kez bak gözlerime
son kez yürek yanığım
sen bak
ben sana öleyim

Emel Bayrak
10/11/2013 01:45